Ο Νικόλαος Γεωργούλας γεννήθηκε στο χωριό Ρεντίνα του Νομού Τρικάλων την 1η Ιανουαρίου 1896. Γιός του ταγματάρχη (πεζικού) Σταύρου Γεωργούλα, ακολούθησε τον πατέρα του σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος μέχρι το έτος 1914. Στην συνέχεια αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Βόλου και εισήλθε από τους πρώτους στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Το 1916 αποφοίτησε από την Σχολή Ευελπίδων με το βαθμό του Ανθυπολαγαχού και το 1919 πολέμησε σαν υπολοχαγός στο μέτωπο του Στρυμώνα και στην Κριμαία κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων εναντίων της Ρωσίας.
Έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία και υπήρξε από τους πρώτους που αποβιβάστηκαν στη Σμύρνη πολεμώντας στην πρώτη γραμμή όπου και προήχθη λόγω ανδραγαθίας σε Λοχαγό.
Το έτος 1921 στις μάχες της Κουτάχειας τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στον μηρό και από το Νοσοκομείο Σμύρνης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Βόλου όπου του απονεμήθηκε τιμητική αποστρατεία την οποία δεν απεδέχθη και προτίμησε να συνεχίσει την στρατιωτική του ζωή.
Τον Αύγουστο του 1934 επιτυχών στον διαγωνισμό μεταξύ των Ελλήνων αξιωματικών εισήχθη στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου της Γαλλίας «Ecole Militaire de Guere» από όπου αποφοίτησε τον Σεπτέμβριο του 1936 αριστεύοντας στο μάθημα της Γενικής Τακτικής Πολέμου, φέροντας πλέον το βαθμό του Αντισυνταγματάρχου.
Το 1938 διορίστηκε καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Πολέμου στη Θεσσαλονίκη στην έδρα της Γενικής Τακτικής Πολέμου με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.
Τον Αύγουστο του 1939 ανέλαβε τον 11ον Συνοριακό τομέα με έδρα τη Φλώρινα και κατόπιν την διοίκηση του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων.
Μετά την συνθηκολόγηση της Ελλάδος και την άρνηση του να δεχθεί την άδικη «ήττα» από τους Ιταλούς τους οποίους είχε συντρίψει στο πεδίο της μάχης ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Γεωργούλας προχώρησε στην οργάνωση της αντίστασης με άλλους αξιωματικούς στην πόλη του Βόλου. Το σχέδιο του προδόθηκε, συνελήφθη από τους Ιταλούς και φυλακίστηκε με την προοπτική να σταλεί μαζί με τους άλλους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία.
Ακολούθως στις 20 Ιανουαρίου 1943 επιβιβάστηκε μαζί με άλλους συλληφθέντες στο πλοίο «Πόλη της Γένουας» προκειμένου να μεταβούν στην Ιταλία. Καθ’ οδόν όμως το πλοίο τορπιλίστηκε από Αγγλικό υποβρύχιο μεταξύ των νησιών Σάων και Αυλώνα με αποτέλεσμα να βρουν μαρτυρικό θάνατο οι περισσότεροι από τους Έλληνες αξιωματικούς μεταξύ των οποίων και ο Συνταγματάρχης Γεωργούλας.
Η πατρίδα για να τιμήσει τον ήρωα Συνταγματάρχη ονόμασε το στρατόπεδο Βόλου, Στρατόπεδο Συνταγματάρχη Πεζικού Νικολάου Γεωργούλα.
Νικόλαος Γεωργούλας: Ο θρυλικός Συνταγματάρχης του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων
Ο Νικόλαος Γεωργούλας υπήρξε Διοικητής του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων όπου και πολέμησε από την κήρυξη του πολέμου 28/10/1940 μέχρι την 1η Μαϊου 1941 κατά την οποία το εν λόγω Σύνταγμα διαλύθηκε.
Ο Συνταγματάρχης Πεζικού Νικόλαος Γεωργούλας ως διοικητής του 5ου Συντάγματος Πεζικού συμμετείχε με θάρρος και αυτοθυσία όπως και οι περισσότεροι Έλληνες στον αγώνα για την σωτηρία της πατρίδας.
Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες στις χιονοσκεπείς κορυφές της Πίνδου, ο ίδιος δε προσωπικώς μέχρι του τέλους Ιανουαρίου συμμετείχε στις επιθέσεις για την κατάληψη της Κόνιτσας των υψωμάτων Ιτιά-Τσέκουρνο-Πυθάρι, Μάλι-Σιβράνι-Τοπογιάννη-Γαραντίν-Ροντέν και άλλα.
Στις 9 Μαρτίου του 1941 εκδηλώθηκε η Εαρινή Επίθεση των Ιταλών η οποία υπήρξε η πιο σφοδρή μάχη κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο ίδιος ο Benito Mousolini με όλες του τις δυνάμεις επεχείρησε την κατάληψη του υψώματος 731 με σκοπό να εμβολίσει το κεντρικό μέτωπο των Ελλήνων και έτσι να ανοίξει το δρόμο για Κλεισούρα-Πρεμετή και Ιωάννινα. Παρά την φοβερή προετοιμασία των Ιταλών με τρείς μεραρχίες από ξεκούραστους στρατιώτες, υπερδιπλάσιο αριθμό πυροβόλων και την χρήση πεντακοσίων αεροπλάνων έναντι μηδενός από Ελληνικής πλευράς το ύψωμα 731 με το 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων με διοικητή τον θρυλικό πλέον Συνταγματάρχη Νικόλαο Γεωργούλα αντιστάθηκε με επιτυχία μη παραχωρώντας στους Ιταλούς ούτε σπιθαμή εδάφους. Την τέταρτη ημέρα μετά την έναρξη της Εαρινής επιθέσεως το 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων έχοντας τεράστιες απώλειες ελλείψη πυρομαχικών, ύπνου και τροφίμων αντικαστάθηκε από το 19ο Σύνταγμα Σερρών.
Η νίκη αυτή των Ελλήνων δεν ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητη. Στο διοικητή απονεμήθηκαν πολλά παράσημα μεταξύ των οποίων το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας» καθώς και σε πολλούς αξιωματικούς και οπλίτες του Συντάγματος παράσημα και ηθικές αμοιβές.
Το 1916 αποφοίτησε από την Σχολή Ευελπίδων με το βαθμό του Ανθυπολαγαχού και το 1919 πολέμησε σαν υπολοχαγός στο μέτωπο του Στρυμώνα και στην Κριμαία κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων εναντίων της Ρωσίας.
Έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία και υπήρξε από τους πρώτους που αποβιβάστηκαν στη Σμύρνη πολεμώντας στην πρώτη γραμμή όπου και προήχθη λόγω ανδραγαθίας σε Λοχαγό.
Το έτος 1921 στις μάχες της Κουτάχειας τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στον μηρό και από το Νοσοκομείο Σμύρνης μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Βόλου όπου του απονεμήθηκε τιμητική αποστρατεία την οποία δεν απεδέχθη και προτίμησε να συνεχίσει την στρατιωτική του ζωή.
Τον Αύγουστο του 1934 επιτυχών στον διαγωνισμό μεταξύ των Ελλήνων αξιωματικών εισήχθη στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου της Γαλλίας «Ecole Militaire de Guere» από όπου αποφοίτησε τον Σεπτέμβριο του 1936 αριστεύοντας στο μάθημα της Γενικής Τακτικής Πολέμου, φέροντας πλέον το βαθμό του Αντισυνταγματάρχου.
Το 1938 διορίστηκε καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Πολέμου στη Θεσσαλονίκη στην έδρα της Γενικής Τακτικής Πολέμου με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.
Τον Αύγουστο του 1939 ανέλαβε τον 11ον Συνοριακό τομέα με έδρα τη Φλώρινα και κατόπιν την διοίκηση του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων.
Μετά την συνθηκολόγηση της Ελλάδος και την άρνηση του να δεχθεί την άδικη «ήττα» από τους Ιταλούς τους οποίους είχε συντρίψει στο πεδίο της μάχης ο Συνταγματάρχης Νικόλαος Γεωργούλας προχώρησε στην οργάνωση της αντίστασης με άλλους αξιωματικούς στην πόλη του Βόλου. Το σχέδιο του προδόθηκε, συνελήφθη από τους Ιταλούς και φυλακίστηκε με την προοπτική να σταλεί μαζί με τους άλλους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία.
Ακολούθως στις 20 Ιανουαρίου 1943 επιβιβάστηκε μαζί με άλλους συλληφθέντες στο πλοίο «Πόλη της Γένουας» προκειμένου να μεταβούν στην Ιταλία. Καθ’ οδόν όμως το πλοίο τορπιλίστηκε από Αγγλικό υποβρύχιο μεταξύ των νησιών Σάων και Αυλώνα με αποτέλεσμα να βρουν μαρτυρικό θάνατο οι περισσότεροι από τους Έλληνες αξιωματικούς μεταξύ των οποίων και ο Συνταγματάρχης Γεωργούλας.
Η πατρίδα για να τιμήσει τον ήρωα Συνταγματάρχη ονόμασε το στρατόπεδο Βόλου, Στρατόπεδο Συνταγματάρχη Πεζικού Νικολάου Γεωργούλα.
Νικόλαος Γεωργούλας: Ο θρυλικός Συνταγματάρχης του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων
Ο Νικόλαος Γεωργούλας υπήρξε Διοικητής του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων όπου και πολέμησε από την κήρυξη του πολέμου 28/10/1940 μέχρι την 1η Μαϊου 1941 κατά την οποία το εν λόγω Σύνταγμα διαλύθηκε.
Ο Συνταγματάρχης Πεζικού Νικόλαος Γεωργούλας ως διοικητής του 5ου Συντάγματος Πεζικού συμμετείχε με θάρρος και αυτοθυσία όπως και οι περισσότεροι Έλληνες στον αγώνα για την σωτηρία της πατρίδας.
Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες στις χιονοσκεπείς κορυφές της Πίνδου, ο ίδιος δε προσωπικώς μέχρι του τέλους Ιανουαρίου συμμετείχε στις επιθέσεις για την κατάληψη της Κόνιτσας των υψωμάτων Ιτιά-Τσέκουρνο-Πυθάρι, Μάλι-Σιβράνι-Τοπογιάννη-Γαραντίν-Ροντέν και άλλα.
Στις 9 Μαρτίου του 1941 εκδηλώθηκε η Εαρινή Επίθεση των Ιταλών η οποία υπήρξε η πιο σφοδρή μάχη κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο ίδιος ο Benito Mousolini με όλες του τις δυνάμεις επεχείρησε την κατάληψη του υψώματος 731 με σκοπό να εμβολίσει το κεντρικό μέτωπο των Ελλήνων και έτσι να ανοίξει το δρόμο για Κλεισούρα-Πρεμετή και Ιωάννινα. Παρά την φοβερή προετοιμασία των Ιταλών με τρείς μεραρχίες από ξεκούραστους στρατιώτες, υπερδιπλάσιο αριθμό πυροβόλων και την χρήση πεντακοσίων αεροπλάνων έναντι μηδενός από Ελληνικής πλευράς το ύψωμα 731 με το 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων με διοικητή τον θρυλικό πλέον Συνταγματάρχη Νικόλαο Γεωργούλα αντιστάθηκε με επιτυχία μη παραχωρώντας στους Ιταλούς ούτε σπιθαμή εδάφους. Την τέταρτη ημέρα μετά την έναρξη της Εαρινής επιθέσεως το 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων έχοντας τεράστιες απώλειες ελλείψη πυρομαχικών, ύπνου και τροφίμων αντικαστάθηκε από το 19ο Σύνταγμα Σερρών.
Η νίκη αυτή των Ελλήνων δεν ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητη. Στο διοικητή απονεμήθηκαν πολλά παράσημα μεταξύ των οποίων το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας» καθώς και σε πολλούς αξιωματικούς και οπλίτες του Συντάγματος παράσημα και ηθικές αμοιβές.
(Τα κείμενα που αναφέρονται στον Συνταγματάρχη Νικόλαο Γεωργούλα έχουν γραφεί από τον γιό του κ. Σταύρο Γεωργούλα. Τα κείμενα μετά από τις κατάλληλες μορφοποιήσεις και την ανάλογη επεξεργασία έχουν αποδοθεί στη δημοτική. Αναδημοσίευση με το βιβλίο, Δημήτριος Γ. Κασλάς: Η στρτιωτική διαδρομή, ο άνθρωπος, η εποχή, Εκδόσεις Ν.ΑΜ., Δήμος Ζαγοράς, Ν.Α.Τ., Δήμος Καρδίτσας).
